Mε 93ς βαθμούς διαφορά απο τον δεύτερο οδηγό στην τελική κατάταξη θα μπορούσε κανείς να πει οτι έτρεχε μόνος του. Για 2η συνεχόμενη χρονιά και 5η συνολικά, ο Βασιλιάς της F1aXion ή αλλιώς Γιώργος Μανουσάκης έκανε το μοναδικό πράγμα που δείχνει να ξέρει οτι μπορεί να κάνει. Κατέκτησε ακόμα ενα πρωτάθλημα οδηγών και σε αντίθεση με την περασμένη σεζόν, κατέκτησε και το πρωτάθλημα κατασκευαστών με την VRLab. Mε 10 νίκες  σε 16 αγώνες δεν άφησε κανένα περιθώριο στους ανταγωνιστές και το τέλος της σεζόν τον βρήκε αγκαλιά με τον τίτλο του πρωταθλητή οδηγών κα ταυτόχρονα νταμπλούχο αφού σήκωσε και την κούπα των κατασκευαστών. 6 Pole Positions και 2 ταχύτεροι γύροι ήρθαν συμπληρωματικά σε μια πορεία κυριολεκτικά ασταμάτητη για τον 5άκις πρωταθλητή της F1aXion

Η επιστροφή του μετά απο 4 έτη κάθε άλλο παρά μουδιασμένο τον βρήκε. Απο το καλημέρα σας στην Αυστραλία φάνηκε οτι δεν θα έχει ανταγωνισμο στην σεζόν και άνετα κλείδωσε το πρωτάθλημα οδηγών απο πολύ νωρίς για να στεφθεί πρωταθλητής για 4η φορά στην καριέρα του στα πρωταθλήματα της F1aXion. H πρωτη ομάδα για λογαριασμό της οποίας έτρεξε στην καριέρα του ήταν η Force India με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Στην επιστροφή του επέλεξε την ίδια όμαδα για να πάρει και το πρωτάθλημα οδηγών...και το κατάφερε! Τερμάτισε στην πρωτη θέση του πρωταθλήματος οδηγών με 379 βαθμούς.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ –  ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑ 3 ΤΟΥ...

.....Στα 3 του πρωταθλήματα οδηγών επέλεξε να γραψει το τελευταίο οδηγικό κεφάλαιο στην F1aXion ο Γιώργος Μανουσάκης. Μετά απο μια περιπετειώδη χρονιά στην αφάνεια όπου απο χρέη Pit manager και Reserve Driver στην Red Bull, έφτασε να οδηγεί για την Mercedes GP χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα, ο Γιώργος Μανουσάκης αποφάσισε να επιστρέψει στο θρόνο του. Ο βασιλιάς της F1aXion με 2 τίτλους στα πρωταθλήματα οδηγών και 3ς στα κατασκευαστών, βρήκε στις τάξεις της Sauber την όρεξη  να διεκδικήσει εκ νέου τον τίτλο. Η όρεξη ήταν μεγάλη όπως φάνηκε απο την Αυστραλία αφού κέρδισε τον αγώνα αφήνωντας τον πρωταθλητή Κατέλα στη 2η θέση. Στην Μαλαισία ηλεκτρονικά πρόβληματα των έθεσαν εκτός μάχης τη στιγμή που ο teammate του «φρόντιζε» να αφήσει εκτός πιθανής νίκης τον πρωταθλητή και κύριο ανταγωνιστή του όπως όλα έδειχναν για τη φετινή σεζόν. Με τα ηλεκτρονικά προβλήματα να μην του επιτρέπουν να πάρει μέρος στην Μαλαισία έσπασε και το μοναδικό ρεκόρ που κατείχε αφού για 4 απο τα 5 χρόνια υπήρξε ο μοναδικός νικήτης στη Σέπανγκ. Νίκη στη Κίνα και βρίσκεται ενα βαθμό πίσω απο τον Κατέλα, αλλά η 4η θέση στο Μπαχρέιν τον ρίχνει στην 3η θέση στο πρωτάθλημα πίσω απο τον πρωταθλητή και τον Γαλανομάτη. Η καταστροφική για την Mclaren Ισπανία αφήνει τον πρωταθλητή Κατέλα με το απόλυτο μηδέν και ο Μανουσάκης παίρνει δυο συνεχόμενες νίκες για να απουσιάσει στον Καναδά. Νίκη για τον πρωταθλητή Κατέλα στο Μοντρεάλ και οι δύο πρωταθλητές ισοβαθμούν πλέον στους 112 βαθμούς σε μια χρονιά βόμβα της οποία το φυτίλι ειχε ανάψει απο πέρυσι. Ειναι γεγονός ότι οι δυο οδηγοί δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις στα paddocks και η σεζόν προμήνυε γερή κόντρα μέχρι τέλους. Οδηγικά στην πίστα δεν είχαν αντιμετωπίσει πρόβλημα μεταξύ τους, αλλά εκτός πίστας με δυσκολία αντάλλαζαν κουβέντα. Εντός πίστας η νίκη του Μανουσάκη στην έδρα των ασημί σε συνδιασμό με την 4η του Κατέλα φέρνει τον Μανουσάκη για 2η φορά στην κορυφή της λίστας και ακολουθούν ακόμα δύο νικες σε Γερμανία και Ουγγαρία για να ανοίξει και άλλο η ψαλίδα η οποία δεν έμελλε να κλείσει ποτέ! Στην Ιταλία σκάει η βόμβα αποχώρησης του Κατέλα απο την Mclaren και πλέον ολα θεωρουνται κριθέντα. Η μεταγραφή του Σαραντίδη στους ασημί δεν ηταν μαθηματικά αρκετή για να του στερήσει τον τίτλο παρόλο που ο νεαρός αποδείχτηκε σκληρό καρύδι τερματίζωντας παντοτε πίσω του και στην Ινδία  μπροστά του στην 1η θέση. Στην Αμερική ο Σαραντίδης τερμάτισε ακόμα μια φορά μπροστά του αλλά αυτή τη φορά στην 2η θέση είχε μείνει ο νεός πρωταθλητής οδηγών. Ο 3ος τίτλος του όμως έμελε να ειναι ο πλεον γλυκόπικρος. Επάξια κατέκτησε την κούπα αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία της F1aXion δεν κατέκτησε και την αποδοχή της πλειοψηφίας του grid. Η συμμαχία της Sauber με τη Mercedes και οι αποκλειστικά Prive δοκιμές ενόχλησαν το υπόλοιπο grid και οι μουρμούρες εκατέρωθεν των «στρατοπέδων» (των  prive και των public) μόλις είχαν αρχίσει. Με την αποχώρηση της Mercedes απο τις Prive δοκιμές ακολούθησε η συνεργασία με τον Πολέμαρχο Σαραντίδη για να λήξει με την μεταγραφή του στη Μclaren και ακολούθησαν δηλώσεις καυστικές απο την Sauber δια στόματος Τζώρτζη για να χυθεί και άλλο λαδι στη φωτιά. Οι σχέσεις του με συγκεκριμένους οδηγούς αλλά και τη διαχείριση δεν ήταν πλέον και οι καλύτερες και με την μαθηματική ολοκλήρωση του Double επέλεξε να αποχωρήσει απο το υπόλοιπο της σεζόν και ίσως και οριστικά και αμετάκλητα.Το τελικό αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν διπλό. Η σκληρή δουλειά απέφερε τον επιθυμητό καρπό απο τη μία και απο την άλλη τον απόκοψε από τον υπόλοιπο κύκλο των βετεράνων οδηγών. Όλα αυτά όμως αποτελούν κομματι της ιστορίας. Της ίδιας ιστορία που γράφει πλέον οτι ο Γιώργος Μανουσάκης γίνεται ο μοναδικός οδηγός με 3ς τίτλους οδηγών και σε συνδιασμό με ένα ακόμα Double γίνεται και ο μοναδικός οδηγός που κατέχει 4ς τίτλους κατασκευαστών. Συμμετείχε σε 16 αγώνες, σημείωσε 11 νίκες, 3ς φορές τον ταχύτερο γύρο, κατέκτησε 6 φορές την Pole Position και τερμάτισε στην 1η θέση ως νταμπλούχος με 338 βαθμούς.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ - Ο ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ

Είναι δύσκολο να  διατηρηθείς στην κορυφή, αλλά ακομα δυσκολότερο να αποφασίζεις μόνος σου να την αφήσεις. Μετά απο το πρωτάθλημα κατασκευαστών με την Force India, δυο συνεχόμενα χρόνια στην Mclaren όπου σάρωσε κάθε τίτλο, ο Γιώργος Μανουσάκης αποφάσισε να αποχωρησει απο την ενεργό δράση. Το νέο του πόστο ήταν να αναλάβει χρέη Pit manager και Reserve Driver στην Red Bull. Όταν ο Χατζαλιώτης αποχώρησε ο ίδιος κλήθηκε να τηρήσει τους όρους του συμβολαίου του και να καλύψει το κένο. Έτσι και έγινε και στη Μαλαισία, έστω και στα χαρτιά, πήρε τη νίκη για 4η συνεχόμενη χρονιά. Στην Κίνα έδειξε εκ νέου οτι ο πρωταθλητισμός δεν πεθαίνει και σημείωσε ακόμα μια νίκη τόσο στα χαρτιά όσο και στην πίστα. Στο Μπαχρέιν με εμφανή προβλήματα στο μονοθέσιο ανέβηκε στο 3ο σκαλί του βάθρου αλλά οι σχέσεις του με την ομάδα πλέον δεν ηταν οι καλύτερες. Μετά απο μια «κόντρα» με το Νο1 οδηγό της RedBull αποχώρησε με άγνωστο προορισμό. Λίγο πριν το GP του Μονακό ο προορισμός του φάνηκε να είναι η Μercedes GP. Σε ενα GP που ο ίδιος λατρεύει, εκκίνησε τον αγώνα μέσα στο ασημί μονοθέσιό του προς τέρψη των οπαδών της ομάδας αλλά δεν τερμάτισε αφού φίλησε νωρίς τις μπαριέρες μετά απο επαφή που είχε με την Lotus του Αθανασιάδη. Δυστυχώς όμως για τον Ross Brawn δεν ευτύχησε να τον δει και στο επόμενο GP αλλά ουτε και στα επομενα 9. Επανήλθε στην Ινδία οπου τα ηλεκτρονικά προβλήματα δεν τον άφησαν να εκκινήσει, μετά στο Aμπου Ντάμπι όπου με το ζόρι κατέκτησε την 4η θέση και τελευταία φορά στην Βραζιλία όπου με το ζόρι, μετά απο ένα επεισοδιακό αγώνα με την ΗRT του Σαραντίδη, τερμάτισε στην 5η θέση. Σε μια χρονιά όπου απο την αρχή ήταν αδιάφορος να οδηγήσει, ίσως θα ηταν καλύτερα να μην οδηγήσει. Απροετοίμαστος σε κάθε αγώνα που συμμετείχε έδειξε έμπρακτα την αδιαφορία του για πρωταθλητισμό στη χρονιά που μας πέρασε και εύλογα άφησε αδιάφορη γεύση σε οπαδούς και ανταγωνιστές του. Φυσικά και δεν ξέχασε να οδηγεί και όλες οι εμφανίσεις του ήταν απόρια της αδιαφορίας, αλλα όταν είσαι το Νο1 ο κόσμος σου περιμένει να παραμένεις εκει σε κάθε σου εμφάνιση. Φήμες φέρουν τον ίδιο να επανέρχεται στην αγωνιστική δράση και αν αυτο γίνει πραγματικότητα τότε για πρώτη φορά στην ιστορία της F1aXion θα δούμε 3ς πρωταθλητές να μάχονται για τον τίτλο. Μένει ο χρόνος να μας το δείξει. Συμμετείχε σε μόλις 7 αγώνες σημειώνοντας δύο νίκες (Μαλαισία, Κίνα), μια Pole Position και δυο ταχύτερους γύρους για να τερματίσει στην 7η θέση με 87 βαθμούς που ειναι και η χειρότερη βαθμολογική θέση της καριέρας του.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ - UBER ALLES

Πραγματικά πάνω απο όλους και πάνω από όλα ο Γιώργος Μανουσάκης στην φετινή του σεζόν. Οπρωταθλητής του 2011 ξεκίνησε τη χρονιά με πρωταρχική του προσδοκία να διατηρήσει το στέμα και η προσδοκία έγινε δεδομένο! Με το καλημέρα σας στην Αυστραλία πήρε άνετα την καρό σημαία και συνέχισε να καλημερίζει ασταμάτητα κόσμο μέχρι και το Ουγγρικό GP σημειώνοντας 11 συνεχόμενες νίκες (Αυστραλία, Μαλαισία, Κίνα, Τουρκία, Ισπανία, Μονακό, Καναδά, Βαλένθια, Βρεττανία, Γερμανία,Ουγγαρία). Στο Βέλγιο υπέπεσε σε ασυνήθιστο για τα δικά του δεδομένα οδηγικό σφάλμα και έδωσε τέλος σε ένα ρεκόρ συνεχόμενων νικών που θα μπορούσε να είχε φτάσει τις 15 (σε μία σεζόν). Καθόλου όμως δεν τον απασχόλησε αυτό αφού επέστρεψε στην Ιταλία για να παραδώσει μαθήματα ομαδικότητας οδηγώντας πίσω του τον teamate του στο δεύτερο σκαλί του βάθρου. Οι προβολείς άναψαν για πάρτη του στην Σινγκαπούρη και η καρό σημαία τον έστεφε για 2η συνεχόμενη χρονιά πρωταθλητή οδηγών!!! Απο εκεί και έπειτα έκανε την πλάκα του σημειώνοντας ακόμα δυο νίκες (Ιαπωνία και Βραζιλία) και χωρίς να τον απασχολεί ιδιαίτερα σάρωσε παλιά ρεκόρ και έθεσε νέα, δικά του. Καλύτερα απο κάθε άλλη χρονιά και απο κάθε άλλο οδηγό εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις νέες γόμες ελαστικών, οριοθέτησε στρατηγικές, ξεκλείδωσε τα μυστικά του κινητήρα και υπερείχε κατα πολύ όλων. Έτρεψε γρήγορα σε φυγή απο το πρωτάθλημα τον αιώνιό του αντίπαλο Δημήτρη Παρίση, μετέτρεψε κάθε αγώνά του σε περίπατο (με μοναδική εξαίρεση εκείνον στη Βαλένθια κόντρα στον Κατέλα) και οδήγησε την Mclaren στον 2ο συνεχόμενο τίτλο της. Η οδήγησή του φέτος χαρακτηρίστηκε απο την απόλυτη ακρίβεια και την άριστα μαθηματικά υπολογισμένη έκβαση εκάστου αγώνα, τόσο του δικού του όσο και των αντιπάλων του. Δεν χρειάστηκε να ρισκάρει, αλλά όπου του δόθηκε η ευκαιρεία δοκίμασε το παράτολμο και κέρδισε. Είναι οδηγός που θα τον δείς μια φορά στον καθρέφτη σου και έπειτα θα δεις τον εαυτό σου να χάνεται στον δικό του. Μοναδικό αρνητικό του φέτος υπήρξε η ολοκληρωτική αποχή του απο τον τύπο και αν το σκαλίσουμε πολύ για να βρούμε κάτι, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τα οδηγικά του λάθη σε Βαλένθια και Βέλγιο και αυτό θα το κάναμε μόνο και μόνο για να αποδείξουμε ότι και οι καλύτεροι έχου δικαίωμα στο λάθος. Με 853 βαθμούς στο Hall of Fame , 30 νίκες συνολικά εκ των οποίων οι 17 συνεχόμενες, 41 podiums εκ των οποίων τα 17 συνεχόμενα, και με το υψηλότερο κασέ οδηγών (330.000€) δεν θα μπορούσες παρά να αναφέρεσαι στην απόλυτη μηχανή οδήγησης, στον καλύτερο οδηγό όλων των εποχών και στον δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή Γιώργο Μανουσάκη. Συμμετείχε σε 16 αγώνες, σημείωσε 15 νίκες, 9 pole positions, 9 fastest laps και διατήρησε τον τίτλο για 2η συνεχόμενη χρονιά με 375 βαθμούς.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ - Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ

Ο αδιαμφισβήτος πρωταθλητής για το 2011. Η πορεία του στην Force India τη σεζόν 2009-2010 δεν άφησε αδιάφορο τον Martin Whitmarsh που έσπευσε να του αποσπάσει την χρυσή υπογραφή για το συμβόλαιο στην Mclaren. Έτσι υπέγραψε το δεύτερο ακριβότερο συμβόλαιο της σεζόν και απο τον πρώτο κιολας αγώνα έδειξε οτι τα λεφτά των ασημί έπιασαν τόπο αφου πανηγύρισαν την πρώτη τους νίκη στην ιστορία της F1AXION. Aπο εκεί και έπειτα επιδόθηκε σε ενα ανελέητο κυνηγητό με τον Νο1 οδηγό της Ferrari και οι πρώτες θέσεις εναλλάσονταν μεταξύ τους. Oι νέες γόμες ελαστικών στον Καναδά τον βρήκαν να χάνει την πρώτη θέση στα τελευταία μέτρα πριν το τερματισμό και άμεσα έσπευσε να λύσει το θέμα της στρατηγικής με την ομάδα. Μετά την απουσία του απο το Βελγικό Grand Prix, που δημιούργησε σούσουρο για την θέση του στην ομάδα, επανήλθε στην Monza για να εκκινήσει απο την τελευταία θέση και να κατακτήσει την πρώτη θέση και να συνεχίσει να την κατακτά μέχρι και το τελευταίο GP. Ύπήρξε ο μοναδικός οδηγός που κέρδισε αγώνα με την χρήση της σκληρής γόμας (Τουρκία) και στην Βραζιλία χόρεψε σάμπα με το στέμμα του πρωταθλητή ανα χείρας. Έτσι γίνεται ο μοναδικός οδηγός στην ιστορία της F1AXION που κατακτά το double με δύο διαφορετικές όμαδες (Force India, Mclaren) και με 12 νίκες, 3 pole positions και 7 fastest laps δεν άφησε το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης για το ποιος ειναι ο βασιλιάς στην πίστα. Παράλληλα διατήρησε και αύξησε φέτος το προσωπικό του ρεκορ συνεχόμενων νικών με, 6 συνεχόμενες νίκες (Ιταλία, Σινγκαπούρη, Ιαπωνία, Κορέα, Βραζιλία, Άμπου Ντάμπι) και παράλληα έφτασε τα 12 συνεχόμενα podiums. Στην αρχή της σεζόν προσέφερε άφθονο θέαμα με τις σώμα με σώμα μονομαχίες του με τον Δημήτρη Παρίση δημιουργώντας τo μεγάλο el classico, αλλά προς το τέλος της σεζόν οι αγώνες του ήταν μοναχικοί αφου είχε αυτό το κάτι παραπάνω που απαιτούνταν για να ξεμακρένει γρήγορα απο τους υπόλοιπους και να χάνεται στον ορίζοντα. Λεπτολόγος και με γνώσης μηχανικής ασχολήθηκε ατελείωτες ώρες με το τεχνικό επιτελείο της ομάδας για το ιδανικό στήσιμο στο μονοθέσιο βοηθώντας έτσι την ομάδα να κατακτήσει το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Το οδηγικό του στυλ χαρακτηρίζεται απο μια άνετη οδήγηση γεμάτη ακρίβεια, χωρίς ανούσιες ενέργειες στο τιμόνι και στα πεντάλ. Είναι οδηγός που θα ξεζουμίσει το μονοθέσιο χωρίς όμως να το στραγγίξει και θα σου γεμίσει κυριολεκτικά τους καθρέφτες, ενώ δεν θα διστάσει να δοκιμάσει να σε περάσει ακόμα και στα πιο απίθανα σημεία. Στα μείον του είναι η οδήγηση σε υπερβολικά κοντινές αποστάσεις απο τον μπροστινό του που φέτος τον οδήγησαν σε πολλές μικροεπαφές, χωρίς όμως να του κοστίσουν και σε μερικές περιπτώσεις τα φαινομενικά παράτολμα προσπεράσματα που ενέχουν πάντα ρίσκο. Συμμετείχε σε 18 αγώνες και κατέκτησε το πρωτάθλημα οδηγών με 405 βαθμούς.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ - Ο ΠΤΕΡΑΡΧΟΣ

Ο πρώτος υποψήφιος για τον τίτλο Roοkie της χρονιας 2010 ήρθε ουσιαστικά απο το πουθενά και άφησε άπαντες άφωνους. Στους 3ς πρώτους αγώνες κατάφερε το απόλυτο των 30 βαθμών και οι νίκες του έμοιαζαν με περίπατο. Οι άριστες τεχνικές γνώσεις του στην μηχανική και την αεροδυναμική τον βοήθησαν να προσαρμοστεί γρήγορα στο μονοθέσιο της Force India. Υπήρξε ο κινητήριος μοχλός για όλη την ομάδα αφου με τις γνώσεις του βοήθησε να βελτιωθεί το μόνοθέσιο της Force India τάχυστα και να ειναι το ταχύτερο στις πίστες. Αποτέλεσε αστείρευτη πηγή γνώσεων για την ομάδα του και ουσιαστικά ήταν εκείνος που άνέβασε όλο το team σε άλλο επίπεδο, εξού και ο τίτλος του πτέραρχου που καθοδηγούσε το τεχνικό σμήνος της Force India πίσω του. Πολλές φορές εθεάθει στα motrohome των Mclaren, Williams, Red Bull, Panasonic Toyota και Βrawn GP, για να ανταλλάξει τεχνικές γνώσεις με άλλους οδηγούς. Γεγονός που απο την μία τον κατέστησε δημοφιλή και απο την άλλη έμπλεξε το όνομα του σε όργια φημών για την μετεγραφή του Παρίση. Είναι απο τους λίγους οδηγούς, αν όχι ο μόνος, που εφαρμόζει στην οδήγηση του την τεχνική του trail braking και απο τους πλέον προσεκτικούς στην πίστα. Έδωσε συναρπαστικές μάχες με τον teamate του και τον Πλακαλή που ξεσηκώσαν τους οπαδούς στις κερκίδες. Εφαρμόζει το fair play κατά γράμμα και δεν κάνει εύκολα το λάθος. Συμμετείχε σε 13ς αγώνες σημείωσε 3 νίκες, 2 pole positions και 3 fastest lapsτερματίζοντας στην 2η θέση της γενικής καταταξης των οδηγών με 73 βαθμούς και είναι σίγουρα η σημαία της Force India.