Για ακόμα μια χρονιά παρέμεινε στην Mclaren. Με teammate του τον Σπύρο Φάκη, ελάχιστες δοκιμές κατά τη διάρκεια της σεζόν και πολύ χαλαρό κλίμα, τα αποτελέσματα ήταν οδυνηρά. Για δεύτερη φορά στην μεγάλη χρονικά καριέρα του δεν κατέκτησε ούτε ένα podium και ως υψηλότερο τερματισμό είχε μία μόλις 4η θέση. Τερμάτισε στην 12η θέση της γενικής κατάταξης με μόλις 51 βαθμούς και αυτή είναι και η χαμηλότερη θέση που έχει τερματίσει ποτέ. Σίγουρα μια χρονιά που θα θέλει άμεσα να διαγράψει καθώς δεν αντιπροσωπεύει τις πραγματικές του δυνατότητες.

Mόνιμος κάτοικος στο Woking ο Λευτέρης Αξιώτης συνέχισε και φέτος με την Mclaren. Mε τον πολλά υποσχόμενο Νίκο Κατέλα στο πλάι του η ομάδα έφτασε μεχρι και το Μονακό να βρίσκεται στην 2η θεση και σε απόσταση αναπνοής απο την 1η. Οι συνεχόμενες απουσίες όμως του Νίκου Κατέλα άφησαν το Αξιώτη να παλεύει ουσιαστικά μόνος. Σε μια χρονιά χωρίς καμία ουσιαστική βοήθεια και με ένα άκρως ανταγωνιστικό grid πάλεψε και κατάφερε να φέρει την αγαπημένη του ομάδα στην 3η θέση του πρωταθλήματος κατασκευαστών στον τελευταίο αγώνα που θύμισε το θρίλερ κατασκευαστών του 2010-2011 αφού η ομάδα τερμάτισε μπροστά απο την Ferrari για ένα μόλις βαθμό. Συμμετείχε και στους 19 αγώνες με καλύτερο τερματισμό μια 3η θέση και καλύτερη θέση εκκίνησης την 3η. Τερμάτισε στην 5η θέση του πρωταθλήματος οδηγών με 126 βαθμούς.

7η θέση και 92 βαθμοί είναι οι αριθμοί που αποδεικνύουν οτι ο Αξιώτης έμεινε πολύ μακριά απο τις πραγματικές του δυνατότητες. Σε μια χρονιά που όλα πήγαν στραβά για τον ίδιο ευτύχησε να δεί την αγαπημένη του ομάδα να τερματίζει στην 2η θέση του πρωταθλήματος κατασκευαστών. Συμμετείχε και στους 19 αγώνες έχοντας ως καλύτερη θέση εκκίνησης την 4η θέση και καλύτερο τερματισμό μια 5η θέση.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΞΙΩΤΗΣ - BEST OF THE REST

Eίχε την αυτογνωσία πέρυσι να δηλώνει ο ίδιος ότι βίωσε την χειρότερή του σεζόν και παρόλαυτα τερμάτιζε στην 4η θέση. Το γεγονός ο ίδιος το χαρακτήρισε ως παράδοξο λέγοντας ότι κάτι δεν κάνανε καλά οι απο πισω του στην βαθμολογία, αλλά φέτος παράδοξα.... δεν υπήρξαν. Ο γηραιότερος οδηγός, με βάση τις συμμετοχές σε GP (74), παρέμεινε στην Mclaren για 4η συνεχόμενη χρονιά και είδε την αποχώρηση του Μανουσάκη ως ευκαιρεία να γίνει εκ νέου αυτός το Νο1 της ομάδας...και έγινε. Στην Αυστραλία όπως κάθε χρόνο ήταν απογοητευτικός και στην Μαλαισία και στην Κίνα βρέθηκε μόνος του να παλεύει και η εμφάνισή του να μην πείθει. Η 4η θέση στο Μπαχρέιν και το περίφημο επικίνδυνο προσπέρασμα του επί του πρώην teammate του που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων αποτέλεσαν τα πρώτα σημάδια ότι υπάρχει αποφασιστηκότητα. Απο εκεί και έπειτα οι βαθμοί γίνανε μονίμως διψήφιοι. Στην Ισπανία χάνει οριακά την 4η θέση και στο Μονακό έβγαλε για ακομα μια χρονιά την Παναγία σε όσους βρεθηκαν πίσω του. Στον Καναδά χάνει το πρώτο του podium στον τελευταίο γύρο και στην Βαλένθια μιμείται τον πρώην teammate του και εισέρχεται στα πιτ χωρίς rpm limiter. Στον εντός έδρας αγώνα βγάζει μάτια και μετά απο μια μονομαχία ρεσιτάλ με την Lotus του Αθανασιάδη παίρνει μετά απο «ξυλο» την 2η θέση.  Μέχρι και την Γερμανία είχε χτίσει μια διαφορά 26 βαθμών απο τον 5ο Αθανασιάδη αλλά στην  Ουγγαρία η πολυσυζητημένη νίκη του δεύτερου ψαλιδίζει σημαντικά την διαφορά. Απο εκεί και μετά η Mclaren γίνεται σάκος του μποξ! Ξύλο στο Βέλγιο και απώλεια διαφενόμενου podium, ξύλο στην Ιταλία, ξύλο στην Σινγκαπούρη και στην Ιαπωνία αγρατζούνιστος καταφέρνει να ξανανέβει στο podium. Με 17 βαθμούς διαφορά απο τον 5ο και μόλις 5 αγώνες να απομένουν ο Αξιώτης χάνει και τον Pit Manager. Η απουσία του Κωστάντιου κάνει μπαμ και όλοι οι εναπομείναντες αγώνες ήταν άτακτοι, χωρίς ίχνος στρατηγικής και οι μονοψήφιοι βαθμοί επέστρεψαν. Έναν αγώνα πριν το τέλος ο Αθανασιάδης ισοβαθμεί και με μια καταγεγραμμένη νίκη στο μανίκι του περνάει στην 4η θέση. Στον αγώνα της Βραζιλίας ο Αξιώτης καλείται να τερματίσει υποχρεωτικά μπροστά απο την Lotus αλλά και σε απόσταση βολής απο τον Φάκη που καραδωκούσε βαθμολογικά το λάθος και των δυο. Οριακός αγώνας αλλά με πλήρη συγκέτρωση στον στόχο και μετά το λάθος του Αθανασιάδη ο Αξιώτης κατάφερνει να πάρει ότι του άξιζε όλη την χρονιά και να κατακτήσει για 2η συνεχόμενη χρονιά τον άτυπο τίτλο του Best Of  The Rest. Συμμετείχε και στους 20 αγώνες με καλύτερο τερματισμό την 2η θέση και καλύτερη θέση εκκίνησης την 3η. Τερμάτισε για 2η συνεχόμενη χρονιά στην 4η θέση με 195 βαθμούς ενω διατηρεί το απίστευτο ρεκόρ των 27 αγώνων συνεχόμενης βαθμολόγησης.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΞΙΩΤΗΣ - ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΠΟΥΡΙΤΑΝΟΣ

Όταν ο ίδιος δηλώνει ότι η φετινή σεζόν ήταν η χειρότερή του και παρόλαυτα τερμάτισε στην 4η θέση παίρνοντας τον άτυπο τίτλο του Best Of The Rest, ε δε μπορείς παρά να μιλάς για ένα παράδοξο. O ίδιος μπορεί να δήλωσε οτι "κάτι δεν κάνανε καλά οι απο πίσω του", τα νούμερα όμως μιλάνε απο μόνα τους και το ρεζουμέ τους τον φέρνει φέτος στην 4η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Για 3η συνεχόμενη χρονιά ο γηραιότερος οδηγός, με βάση τις συμμετοχές σε GP (54), και το αγαπημένο παιδί του Ron Dennis, παρέμεινε στην Mclaren μιας και η ομάδα δεν είχε λόγο να αλλάξει το απόλυτο δίδυμο του περσινού Double. Το ξεκίνημά του στην Αυστραλία ήταν νουχελικό και ακολούθησε σύγκρουση και εγκατάλειψη στην Μαλαισία. Το πρώτο του podium ήρθε στην Βαρκελώνη και ακολούθησε μια παρατεταμένη κοιλιά στην απόδοσή του για να επανέλθει στο 2ο σκαλί του βάθρου στην έδρα της Ferrari. KERS/DRS, διάρκεια ελαστικών, ζωή κινητήρα, και υπολογισμός λίτρων καυσίμου αποτελούν αλγοριθμηκές εξισώσεις για τον Αξιώτη τις οποίες δεν κατάφερε ποτέ να λύσει και αυτό φάνηκε στην οδήγησή του. Όταν ο teamate του ανέλαβε στο τελευταίο GP να κάνει τα μαθηματικά για εκείνον, αναδυθηκε στο 3ο σκαλί του βάθρου αποδεικνύοντας στον εαυτό του οτι μπορεί, χωρίς τις προσθαφαιρέσεις. Παρολαυτά στη διάρκεια της χρονιάς έκανε τα απολύτως απαραίτητα που απαιτούσε ο ρόλος του για να στεφθεί η Mclaren πρωταθλήτρια αφού χωρίς και τους δικούς του βαθμούς, ο τίτλος θα πήγαινε στην MercedesGP. Αξιομνημόνευτες ήταν οι μονομαχίες του με τον Φάκη στην Βαρκελώνη αλλά και στην Βρετανία όπου έδωσε μαθήματα Fairplay, τον Γαλανομάτη στην Κορέα και τον Αθανασιάδη στην Γερμανία. Και φέτος το χαρακτηριστικό του ήταν η ρομποτική οδήγηση που συνοδεύτηκε και πάλι απο το 3ο καλύτερο ποσοστό consistency, έμεινε μακριά απο περιπέτειες, αθόρυβα οδήγησε για τον σκοπό για τον οποίον προοριζόταν, είχε μόλις μία εγκατάληψη, κράτησε αγρατζούνιστο το πανάκριβο μονοθέσιο και όλα αυτά τα στοιχεία τον καθιστούν τον 3ο πιο ακριβοπληρωμένο οδηγό της σεζόν. Στα μείον του ο πουριτανικός τρόπος που οδηγεί που δεν τον βοήθησε ποτέ να πάρει το κάτι παραπάνω απο το μονοθέσιο, αλλά και το ευμετάβλητο της ψυχολογίας του που "τέλειωσε" πολλούς αγώνες του πριν καν αυτοί αρχίσουν. Σε κάθε περίπτωση για 2η συνεχόμενη χρονιά ο Αξιώτης γεύτηκε τον τίτλο των κατασκευαστών και η χειρότερη χρονιά του κατα τα λεγόμενά τού, υπήρξε και η καλύτερη του. Συμμετείχε σε 18 αγώνες με καλύτερη επίδοση μία δεύτερη θέση (Μόντσα) και καλύτερη θέση εκκίνησης τη 3η. Τερμάτισε στην 4η θέση, που είναι και η καλύτερη στην καριέρα του, με δύο βαθμούς περισσότερους απο πέρυσι και σύνολο 168.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΞΙΩΤΗΣ - Ο ΠΑΠΠΟΥΣ

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο γηραιότερος οδηγός με βάση τις συμμετοχές σε GP (36) και το αγαπημένο παιδί του Ron Dennis παρέμεινε στην Mclaren. H oμάδα επέλεξε να διατηρήσει στο ρόστερ της τον 3ο σταθερότερο οδηγό όλων των εποχών και να τον μετακινήσει στον 2ο μονοθέσιο απομακρύνoντας τον Πετράκη. Η απώλεια της 1ης θέσης στην ομάδα δεν τον επηρέασε ψυχολογικά και γρήγορα "έδεσε" με τον teamate του. Η έναρξη του πρωταθλήματος ήταν καρμπόν με την περσινή σεζόν. Εγκατάλειψη στο άνοιγμα της αυλαίας αλλά όχι απο τα ηλεκτρονικά του αυτή την φορά, αλλά απο τον κινητήρα και πρώτο podium στην βρεγμένη Μαλαισία. Ο ρυθμός του ήταν ανταγωνιστηκός μέχρι την έναρξη των ευρωπαικών GP όπου η απόδοσή του έπεσε. Σούσουρο δημιουργήθηκε απο την αδιαλλαξία του να κάνει στην άκρη στο Τουρκικό GP για να περάσει ο teamate του και στιγματήστηκε απο την εκκίνηση του στην Βαλένθια που χαρακτηρίστικε ως η χειρότερη εκκίνηση στα χρονικά της F1AXION. Στο Βελγικό GP και εν τη απουσία του Μανουσάκη κατάφερε να βρεθεί στο 2ο σκαλί του βαθρου σκοράροντας ζωτικής σημασίας βαθμούς για την ομάδα και ελαχιστοποιώντας τις βαθμολογικές απώλειες απο τον αιώνιο αντίπαλο. Ακολούθησε νέα "κοιλιά" στην απόδοσή του αλλά επανήλθε στην Κορέα για να κάνει η Mclaren το πρώτο της 1-2 και να δεί την αγαπημένη του ομάδα να ανεβαίνει στην κορυφή της βαθμολογίας. Αξιομνημόνευτες οι μονομαχίες του με τον Νο2 οδηγό της Ferrari που χαρακτηρίστηκαν ως το μικρό el classico, με αποκορύφωμα το προσπέρασμα του στον Καναδά επι του Αθανασιάδη, αλλά και η μονομαχία του με τον Κατέλα στο Γερμανικό GP και τον Χρύσογλου στο Μονακό. Χαρακτηριστική είναι η ρομποτική οδήγησή του που συνοδεύεται απο υψηλά ποσοστά consistency και είναι οδηγός που, αν δεν συναινέσει, δύσκολα θα τον περάσεις με αποτέλεσμα να σου καταστρέψει τον αγώνα έτσι και κολλήσεις πίσω του. Στα μείον του ο συντηρητικός τρόπος που οδηγεί που δεν τον βοήθησε ποτέ να πάρει το κάτι παραπάνω απο το μονοθέσιο και όσες φορές το δοκίμασε, οδήγησε τον κινητήρα του να τυλιχτεί στις φλόγες. Συμμετείχε και στους 19 αγώνες με καλύτερη επίδοση τις δύο δεύτερες θέσεις (Κορέα, Βέλγιο) και καλύτερη θέση εκκίνησης τη 2η (Βέλγιο).Τερμάτισε στην 6η θέση με 166 βαθμούς.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΞΙΩΤΗΣ - Ο ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ

Ο αρχαιότερος του grid όσον αφορά την επαφή του με τα μονοθέσια F1 δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να απειλήσει τους πρωτοπόρους του πρωταθλήματος. Ξεκίνησε δυνατά στην Αυστραλία όταν 10 γύρους πριν το τέλος το πρόβλημα στα ηλεκτρονικά του του κόστισε την 3η θέση. Σημάδια επανόδου στην Μαλαισία όταν ανέβηκε για πρώτη φορα στο 3ο σκαλί του βάθρου και απο εκει και έπειτα μετριότητα. Το πρόβλημα με τα ηλεκτρονικά στο μονοθέσιο του τον οδήγησαν στην εγκατάλειψη σε 6 GP όπου και στα 6 κυνηγούσε podium. Η απογότευση ήταν μεγάλη για τον ίδιο και η αγάπη που τρέφει ο Ron Dennis στον Silkman τον απέτρεψε τελευταία στιγμή απο την οριστική απόσυρσή του απο το άθλημα όπως ο ίδιος είχε εκμυστηρευτεί στον στενό του κύκλο. Χαρακτηρίζεται απο την ρομποτικά σταθερή οδήγηση της οποία λείπει η ταχύτητα. Ιδιαίτερα υπομονετικός επιλέγει να καραδοκεί για το λάθος του μπροστινού για να περάσει με ασφάλεια, και σπάνια ρισκάρει. Έδωσε πολλές εντυπωσιακές μάχες με την Ferrari του Τζώρτζη στη διάρκεια της σαιζόν με αποκορύφωμα την Σινγκαπούρη και την Σουζούκα, ενώ στο βρεγμένο αξιομνημόνευτες ήταν οι μονομαχίες του με την Renault του Καμπάρη.Συμμετείχε σε 17 αγώνες με καλύτερη επίδοση την 2η θέση στη Σουζούκα και καλύτερη θέση εκκίνησης την 3η. Τερμάτισε στην 6η θέση της γενικής κατάταξης του πρωταθλήματος των οδηγών με 52 βαθμούς.