Στερνό Αντίο;
Δεν θα μπορούσε κάποιος να περιμένει ιδανικότερο κλεισιμο καριέρας για τον Λευτέρη Αξιώτη. Η σεζόν 2018-2019, μετά απο 10 συνεχόμενα έτη να προσφέρει τις "υπηρεσίες" του στην αγαπημένη του ομάδα, έμελε να είναι η τελευταία του. Ανακοίνωσε νωρίς στη σεζόν την αποχώρηση του απο την ενεργό δράση, και όσο και αν αρνούνταν οι συναθλητές του να το πιστέψουν...η καρό σημαία στο Αμπου Ντάμπι έμελε να ειναι η τελευταία που θα έβλεπε στην καριέρα του. Όλα ήταν λες και είχαν σκηνοθετηθεί για το τελευταίο αντίο. Εκκίνηση υπό το φως του ήλιου απο την τελευταία θέση, αγώνας αναρρίχησης με δυνατές μάχες, προσπέραση μέχρι και τις τελευταίες στροφές του τελευταίου γύρου...και μια καρό σημαία συνοδεύόμενη απο την κούπα της πρωταθλήτριας κατασκευαστών για την αγαπημένη του όμαδα τη Mclaren, υπό το φως του φεγγαριού.
Τι άλλο να ζητούσε ο ίδιος και τι άλλο να ζητούσε ο οποιοσδήποτε για τον βετεράνο οδηγό που αγκάλιασε με χαρά τον 3ο του τίτλο σε πρωταθλήματα κατασκευαστών. Το τελευταίο αντίο ήταν γλυκόπικρο τόσο για τον ίδιο όσο και για τους συναθλητές του και ιδιαίτερα για τον teammate του Ζαλογιάννη για τον οποίο ο ίδιος δήλωσε ότι ο ερχομός του στην ομάδα του ξύπνησε την δίψα για διακρίσεις...και η διάκριση ήρθε για 3η φορά στο κύκνειο άσθμα της αγωνιστικής καριέρας ενός οδηγού που όλοι ήθελαν να έχουν μάχη μαζί του στην πίστα!
